شعر لکی از شوریده لرستانی استاد رضا حسنوند

اِ چیه روژا نماو قـُیله کرم گم بیه
ویشه ســُتی هر منم تــُیلِ ترّم گم بیه
اِ جنگه گردِ زِنی لا مه بیه سرْ کمر
هم شکت و زخمی ام هم سپرم گم بیه
قافله ملک شکت بی کس و رّی نابلی
یاونه کل ار جا وژو همسفرم گم بیه
کس نمه ذانی ارّا هر شکت و شو کزم
مامله گر تــُیل سی ام پیل و پرّم گم بیه
شوئه زنگ و رّی نیه هــُیچ خه ورِ دی نیه
اِ منِ مال ایر رمیا رّی کپرم گم بیه
بیوه دمه روژی ام سفره پتی نو نیه
وخد اذون نماز اج اَ سرم گم بیه